Tijdens het leeg maken van haar ouderlijk huis in 2001, trof de auteur van dit boek een grote verzameling brieven aan, die haar ouders, een zendingsartsenechtpaar, tussen 1939 en 1946 vanuit Indië naar Nederland hadden gestuurd. Niemand van hun kinderen heeft ooit iets van het bestaan van die brieven afgeweten. Aanvankelijk deed zij er weinig mee, totdat zij de brieven ging overtypen in een tekstbestand. Wat zij toen las, was fascinerend, ontroerend en onthutsend. Dat Indische verleden was al die tijd grotendeels verzwegen vanwege de traumatische gebeurtenissen. Zij kreeg daarom het gevoel dat zij haar ouders nu pas leerde kennen.

In Lieve allemaal beschrijven de beide ouders in directe en beeldende taal wat zij meemaakten met de bevolking, hun collega’s en hun kinderen. Eerst vanuit West-Java, later vanuit Medan op Sumatra.

De periode 1939-1946 was in Indië een zeer roerige tijd. De Tweede Wereldoorlog, het kamp en de gewelddadige Bersiap-periode tijdens het eerste jaar van de Indonesische onafhankelijkheid vormen de achtergronden van de brieven aan het thuisfront en klinken daar telkens in door. Het persoonlijke drama dat beide ouders trof blijft niet onvermeld, maar ook hun momenten van geluk komen aan bod.