Op 13 november 1544 kwamen twee schoonzusters, Maria en Ursula (de joffers Van Beckum) wegens ‘doperse sympathieën’ op de brandstapel. Daar, op het galgenveld bij Delden, stierven ze als ware martelaressen. Omdat beide vrouwen van adel waren, kregen ze nadien veel aandacht in de aan de wederdopers gewijde martelaarsliederen. Dat leidde in latere publicaties tot een overdosis aannames en fantasie. Drie al vergeelde historische romans verhoogden het spagaat tussen fictie en feiten. Waren ze werkelijk doopsgezind? En hoe kan het dat het gerechtelijke vonnis en de verslagen van hun verhoren door de inquisitie spoorloos zijn verdwenen? Waren er wellicht andere belangen geweest die destijds hadden geleid tot hun arrestatie. Was er in die jaren eigenlijk wel sprake van een ketterjacht in Twente? Om orde te kunnen scheppen in deze dwaaltuin van waarheid, verbeelding en anekdote volgde Henk Boom het spoor van de joffers terug, van de laatste novelle en gedigitaliseerde publicaties tot het allereerste martelaarslied in 1555. In lokale, regionale en landelijke archieven ontdekte hij nieuwe gegevens. Bevrijd van bedenksels en verdichting blijft het een bizar en waargebeurd verhaal. Samen genereren fictie en feiten een hervertelling, voor het eerst geplaatst in de context van die tijd en eindigend met een klein wonder.