Emilie Haspels was de eerste vrouwelijke hoogleraar archeologie aan de Universiteit van Amsterdam en de eerste vrouwelijke directeur van het Allard Pierson Museum. Terwijl haar mannelijke collega’s voornamelijk in hun studeerkamer zaten, leidde Haspels archeologische expedities naar de onbekende binnenlanden van Turkije.

In haar dagboek en latere memoires beschrijft Haspels gedetailleerd de vaak moeilijke werkomstandigheden. Haar ‘Boekies’ geven een levendig beeld van haar ambities en beweegredenen, en bevatten fascinerende observaties over de gewoonten van de bevolking in Midden-Anatolië. Haspels’ intensieve briefwisseling met familie, vrienden, collega’s en kennissen (onder wie prinses Juliana) belicht een andere kant van haar persoonlijkheid.